"Za grzechy nasze i całego świata" – wierni naszej parafii modlili się podczas Wieczoru Pokutnego, w sobotę 25 lutego 2012 roku.

Wielki Post jest jednym z najważniejszych okresów nie tylko w kalendarzu liturgicznym, ale i w sercach wszystkich wierzących. Jest czasem przygotowania do Wielkanocy, czasem pojednania się z Bogiem i ludźmi, czasem nawrócenia, pokuty i przebaczenia.
Aby jednak nawrócenie mogło się dokonać potrzeba, aby wierni w natłoku codziennych obowiązków choć na chwilę zatrzymali się i wyciszyli. Biorąc udział w ceremonii posypania głów popiołem w Środę Popielcową okazali, że wstępują na drogę nawrócenia. Gdy nastała sobota po „Popielcu”, przyszli do kościoła, aby z autentyczną pokorą pochylić głowy przed Najwyższym i z odwagą przyznać się do własnych grzechów i słabości, by odkryć przed Bogiem wnętrze swojej duszy. Tego wieczoru każdy parafianin, kierując się własnymi potrzebami duchowymi, mógł znaleźć coś dla siebie.

Wieczór Pokutny otworzyła Msza Święta - źródło sił duchowych, a zaraz po niej rozpoczęła się Adoracja Najświętszego Sakramentu. Wierni świadomi tego, że grzech jest realną rzeczywistością naszego życia, osłabia lub całkowicie niszczy naszą więź z Panem Bogiem, modlili się „za grzechy nasze i całego świata”- koronką do Miłosierdzia Bożego. Przedstawili Bogu swoje troski, nadzieje i z ufnością poddali je miłosiernej sprawiedliwości. Proste, lecz ujmujące słowa „Gorzkich Żali” wzbudziły smutek duszy, z powodu tego wszystkiego, co oddaliło ich od Boga i zaprowadziło Jezusa na krzyż. Następnie - Nabożeństwo Pokutne w wykonaniu młodzieży uzmysłowiło wszystkim konieczność przemiany serc i umysłów. Zwieńczeniem POKUTNEGO WIECZORU była Msza Święta w intencji godnego przeżycia tegorocznych rekolekcji wielkopostnych, które już wkrótce będziemy przeżywać.

W Wieczorze Pokutnym wzięła udział duża część naszej wspólnoty parafialnej. Oprócz wyznaczonych o różnych godzinach Mszy św., nabożeństw, adoracji - modlitw zbiorowych, wielu parafian nawiedzało kościół, aby w ciszy i spokoju oddać się modlitwie indywidualnej, spędzając sporo czasu przed Panem Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie. Wielu z nas skorzystało z okazji, by zastanowić się nad swoim życiem, może coś przemyśleć, rozważyć, wyrazić skruchę, żal i podjąć duchową walkę z tym, co złe. Pełni ufności w Miłosierdzie Boże mamy nadzieję, że nasza pokorna modlitwa i chęć nawrócenia dotarły „ ...w ukryciu do ukrytego Boga ...”, a łaska nawrócenia wysłużona na krzyżu przywróci nas do godnego życia chrześcijańskiego.

Anna Tłuchowska