Budząca się do życia przyroda, bujność zielonych traw, obfitość kwiatów wabiących swym wdziękiem i zapachem to najlepszy czas, by wysławiać Ją – Najświętszą Marię Pannę – najpiękniejszy z kwiatów. Warto, by wraz z ciepłem majowych dni, odwiedzić znajdujące się w naszych miejscach zamieszkania przydrożne figury. Wznoszone przez przodków, przypominają małe świątynie, przy której każdy człowiek może się zatrzymać, porozmawiać z Najświętszą Matką i oddać jej cześć.

Powszechnie przyjmuje się, że zwyczaj odprawiania nabożeństw majowych rozpoczął się w XIX wieku, choć źródła wskazują, że już na przełomie XIII/XIV wieku pojawił się pomysł, by to właśnie maj stał się miesiącem Maryi. Jednym z najwcześniejszych znanych europejskich inicjatorów był, żyjący w XIII wieku, hiszpański król Alfons X, który zachęcał do uczestnictwa w uroczystościach modlitewnych wokół figury Matki Bożej. Maj miesiącem Maryi po raz pierwszy nazwano w 1549 roku w Niemczech, w książeczce pt. Maj duchowy. Do szerzenia kultu Maryjnego wśród dzieci inspirował w XVI wieku święty Filip Nereusz, który wraz z najmłodszymi śpiewał, modlił się, a także składał kwiaty dla cudownej Matki. Z punktu widzenia historyków jednak, autorem właściwych nabożeństw majowych jest jezuita o. Ansolani, żyjący w XVIII wieku w Neapolu. Każdego dnia organizował specjalny koncert dla Maryi, po którym dokonywano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Papież Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe odpustami, zaś dalsze odpusty, na które składały się: Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem wprowadził w 1859 papież Pius IX.

W tym roku mija 151 lat, odkąd ówczesny biskup płocki Wincenty Teofil Popiel, wprowadził nabożeństwo majowe. Podjął on wówczas decyzję, że będziemy czcić Najświętszą Maryję Pannę Litanią Loretańską, która stanowi wspaniały hymn ku czci Matki Bożej.

Piękna tradycja wznoszenia figur i uczestnictwa w nabożeństwach majowych wydaje się zanikać, dlatego tak ważne jest, by każdy włożył chociaż niewielki wysiłek w jej podtrzymanie. Nie zapominajmy o Niej, cudownej Matce, która każdego dnia pragnie spotkać się z każdym z nas. Znajdźmy dla Niej odrobinę czasu, by wspólnie z rodziną, z pieśnią „Chwalcie łąki umajone” na ustach wyrazić wdzięczność za Jej pomoc i bezwarunkową miłość.

Bibliografia:

Brewiarz.pl

Klaudia Przymirska