Kolejny raz przeżywam okres, w którym myśli zwracają się ku Zbawicielowi. Rozpamiętuję Jego cierpienie, bolesną mękę oraz śmierć na krzyżu.  W wirze codziennych obowiązków często zapominamy o Bogu, o Jego przykazaniach. Czas postu jest więc odpowiednim momentem, aby uświadomić sobie, że Jezus oddał życie na krzyżu, aby pojednać nas z Bogiem. Czas ten został nam dany, abyśmy zastanowili się dokąd zmierzamy, czy nie powinniśmy zawrócić z dotychczasowej drogi, która często okazuje się nieodpowiednia. Wielki post ma nam również uświadomić jak wielka była miłość  Boga do nas, że „… Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Poprzez czynny udział w rekolekcjach wielkopostnych, jakie miały miejsce w naszej świątyni, wyraziłam Bogu wdzięczność za to, że dał mi po raz kolejny możliwość dobrego i owocnego przeżycia nauk rekolekcyjnych, które w tym roku przeprowadził ks. Grzegorz Zakrzewski - Pracownik Wydziału Katechetycznego Kurii Płockiej. Charyzmatyczny, ciepły, otwarty kaznodzieja umiał dotrzeć nie tylko do dzieci ale również młodzieży (tej młodszej i tej trochę starszej). Jego proste a z drugiej strony bardzo obrazowe,  poparte ciekawymi przykładami przekazy i płynąca z nich nauka otwierały szeroko oczy zagubionym, smutnym, wątpiącym, cierpiącym z różnych powodów. Ten czas, który poświęcił dla mnie ( i zapewne również innych) ks. Grzegorz, nie był czasem zmarnowanym i bezowocnym. Bo jak powiedział rekolekcjonista w jednym z kazań- znaki dawane przez Boga często są przez nas niezauważalne. A przecież można je zobaczyć podczas Eucharystii, spotkania, spaceru, zakupów, w pracy, podczas podróży itp. Już teraz to wiem i uważam, żeby ich nie przeoczyć. Ks. Grzegorz zwrócił również uwagę na to, że największym naszym grzechem jest „nieprzebaczenie” i na sposób w jaki się modlę, Czy każda moja modlitwa była poprawna? Teraz już wiem, jak mam się modlić.

Dziękuję Bogu, za tegoroczne rekolekcje wielkopostne, dziękuję za wspaniałego rekolekcjonistę, dziękuję za znaki, które zaczęłam wreszcie dostrzegać. Bóg zapłać za ten owocny czas.

LES